مروری بر تاریخچه تلویزیون در ایران و جهان

قبل از اینکه تلویزیون های الکتریکی از راه برسند، تلویزیون های مکانیکی در اوایل قرن بیستم عرضه شده بودند. نحوه کار آنها به این صورت بود که به صورت مکانیکی تصاویر را اسکن کرده و سپس به نمایشگر می فرستادند. با این حال در مقایسه با مدل های امروزی نحوه کارشان بسیار ابتدایی به نظر می رسید.

یکی از اولین تلویزیون های مکانیکی اولیه از دیسکی چرخنده با سوراخ هایی که به صورت مارپیچی در آن تعبیه شد بود تشکیل می شد. این دستگاه توسط دو مخترع جداگانه ساخته شد: «جان لوگی بِرد» در بریتانیا و «چارلز فرانسیس جِنکینز» در آن سوی دنیا در ایالات متحده. هر دو این دستگاه ها در اوایل دهه 1920 میلادی اختراع شده بودند.

تاریخچه تلویزیون

جان لوگی برد در حال کار با تلویزیون ساخت خود

اما پیش از این دو، «پائول گوتلیب نیپکو» مخترع آلمانی اولین تلویزیون مکانیکی را توسعه داده بود. تلویزیون نیپکو تصاویر از طریق سیم ها و با استفاده از یک دیسک فلزی چرخان ارسال می کرد و رزولوشنی 18 خطی داشت. البته نیپکو به جای تلویزیون، نام «تلسکوپ الکتریکی» را برایش انتخاب کرده بود.

در سال 1907 دو مخترع، «بوریس روزینگ» روسی و «آلن آرچیبالد کمپبل سویینتُن» یک لامپ کاتدی را با سیستم اسکن مکانیکی ترکیب کردند و سیستم تلویزیون کاملاً جدید را پدید آوردند. در نهایت تلاش های اولیه این دو، دنیا را به سمت ساخت اولین تلویزیون های الکتریکی در سال های بعد هدایت کرد.

تلویزیون های مکانیکی چگونه کار می کردند؟

تلویزیون های مکانیکی از دیسک های چرخان در هر دو سمت فرستنده و گیرنده بهره می بردند. دیسک ها دارای سوراخ هایی بودند که به صورت مارپیچ قرار گرفته بودند.

برای ارسال تصاویر با استفاده از این سیستم باید دوربین در فضای کاملاً تاریکی قرار می گرفت و در پشت دیسک هم از یک منبع نوری به شدت قوی استفاده می شد. دیسک با استفاده از یک موتور می چرخید و هر یک بار چرخش آن یک فریم تصویر تلویزیونی را شکل می داد.

تاریخچه تلویزیون

تلویزیون مکانیکی

تلویزیون مکانیکی اولیه جان لوگی برد دارای 30 سوراخ بود و دیسک آن با سرعت 12.5 بار در هر ثانیه می چرخید. در جلوی دیسک هم لنزهایی برای متمرکز کردن نور روی سوژه تعبیه شده بود. هنگامی که نور به سوژه برخورد می کرد به سلول فوتوالکتریک بازتاب داده می شد که انرژی نوری را به پالس های الکتریکی تبدیل می کرد. این پالس ها به صورت امواج الکتریکی از طریق هوا به گیرنده ارسال می شد.

در سمت گیرنده یک دیسک چرخان با سرعت مشابه با دیسک فرستنده در حال چرخش بود. به این منظور باید موتورهای دیسک ها در دو طرف فرستنده و گیرنده با یکدیگر هماهنگ می شدند تا تصویر به درستی نمایش داده شود.

بخش گیرنده به یک دریافت کننده رادیویی مجهز شده بود که با دریافت امواج آنها را به یک لامپ نئونی قرار گرفته در پشت دیسک گیرنده ارسال می کرد. هنگامی که لامپ روشن می شد و شروع به پخش کردن نور بر اساس سیگنال دریافت شده می کرد، چرخش دیسک هم آغاز می شد. در نهایت در سمت گیرنده، نمایش تصویری که در سمت فرستنده در حال ثبت بود، ممکن می شد.

اختراع اولین تلویزیون های الکترونیکی

سازنده اولین تلویزیون الکترونیکی تا 14 سالگی در خانه ای بدون برق زندگی می کرد

اولین تلویزیون های الکترونیکی توسط مخترع 21 ساله، «فیلو تِیلور فارنسوورث» در 1927 ساخته شد. جالب اینکه فیلو در خانه ای زندگی می کرد که تا سن 14 سالگی او فاقد برق بود. از زمانی که در دبیرستان بود شروع به تفکر درباره سیستمی با امکان ثبت تصاویر متحرک کرد. او این گونه تصور کرده بود که تصاویر به کدهایی تبدیل شوند و پس از آن از طریق امواج رادیویی به دستگاه های دیگر ارسال شود. البته 16 سال پیش از اینکه فارنسوورث موفق شود، بوریس روزینگ، مخترع روسی آزمایش های ابتدایی برای ارسال تصاویر را انجام داده بود.

تاریخچه تلویزیون

ایده های فارنسوورث کیلومترها با آنچه از تلویزیون های مکانیکی تا آن زمان مطرح شده بود، فاصله داشت. سیستم ارائه شده توسط او تصاویر متحرک را با استفاده از پرتوی از الکترون ها ثبت می کرد و اساساً می توان این سیستم را مشابه با یک دوربین اولیه در نظر گرفت.

اولین تصاویری که به تلویزیون ها ارسال شد یک خط ساده بود. بعدها فارنسوورث یک علامت دلار را با استفاده از تلویزیون خود ارسال کرد. با این حال هنوز تا سقوط تلویزیون های مکانیکی سال ها فاصله بود. در بین سال های 1926 تا 1931 مخترعان تلویزیون های مکانیکی ساخته های خود را بهبود داده و آزمایش کردند البته ایده های آنها در مقابل تلویزیون های الکتریکی محکوم به فنا بود. بعدها در سال 1934 هم تمامی تلویزیون های مکانیکی با مدل های پیشرفته تر الکترونیکی جایگزین شدند.

منبع:digiato.